
Las abarcas desiertas
As abarcas desertas
Por el cinco de enero
Polo cinco de xaneiro,
cada enero ponía
cada xaneiro poñía
mi calzado cabrero
o meu calzado cabreiro
a la ventana fría.
á ventá fría.
Y encontraba los días
E atopaba os días
que derriban las puertas,
que derruban as portas,
mis abarcas vacías,
as miñas abarcas baleiras,
mis abarcas desiertas.
as miñas abarcas desertas.
Nunca tuve zapatos,
Nunca tiven zapatos,
ni trajes, ni palabras:
nin traxes, nin palabras:
siempre tuve regatos,
sempre tiven regueiros,
siempre penas y cabras.
sempre penas e cabras.
Me vistió la pobreza,
Vestiume a pobreza,
me lamió el cuerpo el río
lambeume o corpo o río
y del pie a la cabeza
e do pé á cabeza
pasto fui del rocío.
pasto fun do orballo.
Por el cinco de enero,
Polo cinco de xaneiro,
para el seis, yo quería
para o seis, eu quería
que fuera el mundo entero
que fose o mundo enteiro
una juguetería.
unha xoguetería.
Y al andar la alborada
E ao andar a alborada
removiendo las huertas,
removendo as hortas,
mis abarcas sin nada,
as miñas abarcas sen nada,
mis abarcas desiertas.
as miñas abarcas desertas.
Ningún rey coronado
Ningún rei coroado
tuvo pie, tuvo gana
tivo pé, tivo gana
para ver el calzado
para ver o calzado
de mi pobre ventana.
da miña pobre ventá.
Toda gente de trono,
Toda xente de trono,
toda gente de botas
toda xente de botas
se rió con encono
riuse con carraxe
de mis abarcas rotas.
das miñas abarcas rotas.
Rabié de llanto, hasta
Rabiei de choro, ata
cubrir de sal mi piel,
cubrir de sal a miña pel,
por un mundo de pasta
por un mundo de pasta
y unos hombres de miel.
e uns homes de mel.
Por el cinco de enero
Polo cinco de xaneiro
de la majada mía
do meu curro
mi calzado cabrero
o meu calzado cabreiro
a la escarcha salia.
á xeada saía.
Y hacia el seis, mis miradas
E cara ao seis, as miñas miradas
hallaban en sus puertas
atopaban nas súas portas
mis abarcas heladas,
as miñas abarcas xeadas,
mis abarcas desiertas.
as miñas abarcas desertas.
