Puiden ser eu mesma, pero sen que me sorprendese,
o que significaría
ser alguén completamente diferente.
WISLAWA SZYMBORSKA
FILLOS DA ÉPOCA
Somos fillos da nosa época,
e a nosa época é política.
Todos os teus, os meus, os nosos,os vosos
problemas diúrnos, e os nocturnos,
son problemas políticos.
Queiras ou non,
os teus xenes teñen un pasado político,
a túa pel un matiz político
e os teus ollos unha visión política.
Canto dis produce unha resonancia,
canto calas implica unha elocuencia
inevitablemente política.
Mesmo ao camiñar por bosques e pradarías
dás pasos políticos en terreo político.
Os poemas apolíticos son tamén políticos,
e no alto resplandece a lúa,
un corpo xa non luar.
Ser ou non ser, esta é a cuestión.
Que cuestión?, adiviña corazón:
unha cuestión política.
Adquirir significado político
nin sequera require ser humano.
Basta ser petróleo,
penso composto ou materia reciclada.
Ou a mesa de debates de deseño durante meses discutido:
redonda?, cadrada?, que mesa é mellor
para deliberar acerca da vida e da morte?
Mentres, perecía xente,
morrían animais,
ardían casas,
e os campos quedaban ermos
como en épocas remotas
e menos políticas.
Versión en Castelán
Pude haber sido yo misma, pero sin que me sorprendiera,
lo que habría significado
ser alguien completamente diferente.
WISLAWA SZYMBORSKA
Somos hijos de nuestra época,
y nuestra época es política.
Todos tus, mis, nuestros, vuestros
problemas diurnos, y los nocturnos,
son problemas políticos.
Quieras o no,
tus genes tienen un pasado político,
tu piel un matiz político
y tus ojos una visión política.
Cuanto dices produce una resonancia,
cuanto callas implica una elocuencia
inevitablemente política.
Incluso al caminar por bosques y praderas
das pasos políticos en terreno político.
Los poemas apolíticos son también políticos,
y en lo alto resplandece la lunar,
un cuerpo ya no lunar.
Ser o no ser, ésta es la cuestión.
¿Qué cuestión?, adivina corazón:
una cuestión política.
Adquirir significado político
ni siquiera requiere ser humano.
Basta ser petróleo,
pienso compuesto o materia reciclada.
O la mesa de debates de diseño durante meses discutido:
¿redonda?, ¿cuadrada?, ¿qué mesa es mejor
para deliberar acerca de la vida y de la muerte?
Mientras, perecía gente,
morían animales,
ardían casas,
y los campos se quedaban yermos
como en épocas remotas
y menos políticas.
19 comentarios:
Una mujer que vivió épocas distintas y que supo estar a la altura.
Este poema seguro que lo dedicó a todos aquellos que, diciendo que no quieren saber nada de la política, sirven al poder establecido con su ignorancia consentida.
Bicos
Salud y República
¿Sabes qué pasa? Que a mí no me emocionaba mucho esta mujer. Yo reconozco que su voz era muy personal, qué fue muy valiente y todo eso, pero poéticamente nunca le pillé el punto. Ahora bien, no digo que no tuviera razón, ni que no haya sentido su muerte, pues su figura intelectual era incuestionable.
¿Tradujiste tú el poema?
á rosa da foto só lle falta poder arrecendela...
e a poeta, eu escoitara o seu nome algunha vez, pero non lera nada. Agora, despois do teu post espertouseme a curiosidade. Estiven remexendo por internet, acerca da súa vida, da súa obra. Unha muller interesantísima. Premio Nobel, nada menos!
Hoxe recibín un correo completiño sobre a súa obra e figura. Remíticho.
Muy acertado, no lo conocía
bicos
Inteligentes palabras.
Salu2
Como con cualquiera de los poemas que leo y releo estos días de ella, me cala, me llega hondo, me impresiona con esa forma tan suya de hondura desde la aparente no-hondura, de decir como quien no dice. Ella era así: tocaba el quid de las cuestiones y las envolvía con trajes de aparente despiste, de apartarse un poquito para volver de nuevo a sacudir la conciencia con un verso definitivo y pleno.
Gracias por Wislawa, amiga.
Un beso.
No conocia a esta poeta. Muchas gracias por traerla hoy a tu rincón.
Muy guapos, Sami, Iker, y Alicia.
Bicos
Non lin nada desa poetisa, pero ten razón: todo o enchoupa a política (por desgraza).
Non coñecia a esa poetisa, pero con esta entrada tua xa me entrou a curiosidade, vou buscar en internet. biquiños
Preciosa foto de la cabecera...
Un recuerdo a una gran escritora de sensaciones.
Te mando un beso.
No importa la época, no importa el país, el poema es universal y para bien o para mal la política hace pare de nuestras vidas.
Abrazos.
Que poesía tan hermosa! solamente la naturaleza no entiende de política, o sí... jajaja!! Me gusta mucho la foto de la rosa, nada que ver con política... jajaja Besos,
Sencillamente impresionante. Cuánta verdad encierran estas palabras, desde la primera hasta la última línea. Y cuánta actualidad. Besos, querida amiga.
http://entrenomadas.wordpress.com/2012/02/05/wislawa-szymborska/
de seguro que che ha de gustar ler este enlace, a mín gustoume.
bqñs,
Me uno al recuerdo. Descanse en paz.
Un abrazo
E con ela morreu unha poeta de categoría.
Tampouco eu a coñecía e vexo que me perdín moitas cousas das que podo aprender.
Grazas por traela aquí.
Bicos.
Me ocurre como a Felicitat, me ha llamado más la atención la rosa y el rostro de tus nietos. Qué guapos, ¡como han crecido! Bs.
Publicar un comentario