Nuño cos seus pais, Susi e Groucho, a súa nai non ten tanta paciencia con el coma o seu pai.
Hoxe hai unha semana que Nuño está ingresado na clínica veterinaria, estivo moi grave, segundo parece foi a parvovirose, enfermidade que a máis das veces resulta ser mortal.
Chamaron esta tarde da clínica, mañá danlle a alta e xa vai volver para a casa.
Versión en castelán
(Nuño con sus padres, Susi y Groucho, su madre no tiene tanta paciencia con él como su padre)
Hoy hace una semana que Nuño está ingresado en la clínica veterinaria, estuvo muy grave, según parece fue la parvovirosis, enfermedad que muchas veces resulta ser mortal.
Llamaron esta tarde de la clínica, mañana le dan el alta y ya va a volver a casa.
Llamaron esta tarde de la clínica, mañana le dan el alta y ya va a volver a casa.
12 comentarios:
No sabes cuánto me alegro por Nuño y por ti.. Por ti porque lo podrás seguir disfrutando, y porque la gente que quiere a los animales tiene más posibilidades que el resto de ser feliz. Yo estoy convencido de eso.
Molts petons.
Me alegro un montón. Un perro precioso que ha podido sobrevivir a esa grave enfermedad.
Bicos
Salud y República
Hoxe a parvovirose lévase bastante ben. Pero, mellor non tela.
Éche ben bonito.
feliz regreso para Nuño !!!
que mal se pasa cuando los animales que queremos están enfermos ,por suerte ya se ha recuperado y pronto estará jugando como en las fotos .
Un bico
Me alegra mucho que esté bien Nuño. Es un perrito precioso, y las fotos me han despertado toda la ternura hacia él.
Bicos, querida Dilaida.
pois é unha moi boa noticia... alégrame ben, xa sabes o que me gustan os cans.
biquiños,
Hola, Dilaida:
Me alegro por Nuño y su regreso, hace unos meses perdimos a Kandú a causa de esa enfermedad.
Qué bonitas las fotografías.
Un abrazo.
Canto me alegra que estea ben xa! Que alivio!
Me alegro mucho del alta y la recuperación de uno de tus preciosos compañeros.
Que lo disfrutes plenamente.
Besos.
Pois os meus parabens a Nuño e a súa familia perruna. E a ti, por suposto.
Pois tiveches sorte. Na mili estaba eu na escola de cans policías e máis da metade dos cadelos morrían da parvovirose.
a min morreume un canciño, tan lindo, tan xoguetón... foi unha agonía longa e triste. canto me alegra saber que o cadeliño está de volta...!
Publicar un comentario