miércoles, 22 de junio de 2011

Quero reivindicar que tamén hai cansfrauta e cadelasfrauta.



A min non me importa ser unha cadelafrauta que xa teño adestrado ao Zar de bailarín, e non tardando moito, teremos unha orquestra, para actuar nas prazas e xardíns.

(A mi no me importa ser una perraflauta que ya tengo adiestrado al Zar de bailarín, y dentro de poco, tendremos una orquesta, para actuar en las plazas y jardines.)



Goucho e Susi manexan todos os instrumentos

(Groucho y Susi manejan todos los instrumentos)



Greta será a cantanta.



-Ola Rosa! Esa que está aí, que vén sendo, a túa filla?

-¡Hola Rosa! Esa que está ahí, ¿no será tu hija?

-Pois claro, é a miña rapaza.

-Pues claro, es mi niña

-Éche ben feitiña, ven aquí rapaza, como te chamas?

- Es muy guapa, ven aquí niña, ¿cómo te llamas?

-Rosiña e cando sexa moza vou ser cantanta.

-Rosiña y cuando sea mayor voy a ser cantanta.

lunes, 20 de junio de 2011

Nuboeiros e falsas historias




Nestes tempos revoltos, con tantas Falsas Historias non está mal lembrar a Luciano de Somosata e a súa "Historia Verdadeira". Aínda que só sexa por aquilo de manter a cabeza ocupada...


"Escribo, por tanto, sobre cousas que xamais vin, tratei ou aprendín doutros, que non existen en absoluto nin por principio poden existir"
.
Con esta premisa Luciano de Samosata (125 - 181? d.C.) constrúe a súa "Historia Verdadeira".



O relato comeza cunha viaxe en barco que, por motivos misteriosos, é arrastrado por unhas ondas con cristas extraordinarias cara á Lúa. Xa no satélite, o protagonista comeza a ser testemuña de sucesos incríbeis, con todo, é o encontro cos selenitas, o de maior rareza. Estes seres, enigmáticos e rechamantes, contaban con algunhas das máis estrañas características físicas, como a carencia de ano e a posibilidade de quitarse e poñerse os ollos a gusto e pracer -suceso que impresiona en gran medida ao protagonista-.

Era un mundo sen mulleres
"Non deben o seu nacemento ás mulleres, senón aos homes; pois os matrimonios teñen lugar entre homes e descoñecen por completo até o nome de muller. Alí até os vinte e cinco anos, un é desposado, e a partir desta idade, un desposa á súa vez activamente. Non levan aos fillos no ventre, senón na barriga da perna. Cando esta concibiu, a perna empreña, chegado o momento , practícase unha incisión e extraen dela un fillo morto ao que insuflan a vida expóndoo coa boca aberta ao vento... Hai entre eles unha raza de homes chamados dendritas. Velaquí como nace. Córtase o testículo dereito dun home, plántase en terra e del nace unha gran árbore, semellante a un falo. Ten pólas e follas. Os seus froitos son glandes dun cóbado de longo. Cando maduraron recóllense e deles debúllanse aos homes. Pero as súas partes sexuais son postizas: algúns téñenas de marfil;; os pobres de madeira. E con iso cobren e empreñan a quen desposaron"


Así como as súas rarezas corporais as destrezas e habilidades dos Selenitas eran absolutamente remarcábeis, por exemplo: a habilidade de fiar o vidro e o metal, podendo construír armaduras liviás e impenetrábeis, e a posibilidade de beber zumes de aire.


Durante a súa estancia na Lúa, ademais de sorprenderse cos selenitas, logra tamén presenciar un conflito astronómico entre o Emperador Selenito e o Emperador Solar.




Versión en Castelán



En estos tiempos revueltos, con tantas Falsas Historias no está mal recordar a Luciano de Somosata y su "Historia Verdadera". Aunque sólo sea para mantener la cabeza ocupada...

“Escribo, por tanto, sobre cosas que jamás vi, traté o aprendí de otros, que no existen en absoluto ni por principio pueden existir”
. Con ésta premisa Luciano de Samosata (125 - 181? d.C.) construye su Historia Verdadera.

El relato comienza con un viaje en barco que, por motivos misteriosos, es arrastrado por un oleaje con crestas extraordinarias hacia la Luna. Ya en el satélite natural, el protagonista comienza a ser testigo de sucesos increíbles, sin embargo, es el encuentro con los selenitas, el de mayor rareza. Estos seres, enigmáticos y llamativos, contaban con algunas de las más extrañas características físicas, como la carencia de ano y la posibilidad de quitarse y ponerse los ojos a gusto y placer -suceso que impresiona en gran medida al protagonista-.

Era un mundo sin mujeres
"
No deben su nacimiento a mujeres, sino a varones; pues los matrimonios tienen lugar entre varones y desconocen por completo hasta el nombre de mujer. Allí hasta los veinticinco años, uno es desposado, y a partir de esta edad, uno desposa a su vez activamente. No llevan a los hijos en el vientre, sino en la pantorrilla. Cuando ésta ha concebido, la pierna se preña, llegado el momento , se practica una incisión y extraen de ella un hijo muerto al que insuflan la vida exponiéndolo con la boca abierta al viento... Hay entre ellos una raza de hombres llamados dendritas. He aquí cómo nace. Se corta el testículo derecho de un hombre, se planta en tierra y de él nace un gran árbol, semejante a un falo. Tiene ramas y hojas. Sus frutos son glandes de un codo de largo. Cuando han madurado se los recoge y de ellos se desgrana a los hombres. Pero sus partes sexuales son postizas: algunos las tienen de marfil;; los pobres de madera. Y con eso cubren y preñan a quienes han desposado"

Así como sus rarezas corporales las destrezas y habilidades de los Selenitas eran absolutamente remarcables, como por ejemplo
:
la habilidad de hilar el vidrio y el metal, pudiendo construir armaduras livianas e impenetrables, y la posibilidad de beber zumos de aire.

Durante su estancia en la Luna, además de sorprenderse con los selenitas, logra también presenciar un conflicto astronómico entre el Emperador Selenito y el Emperador Solar.