sábado, 10 de marzo de 2012

Cousas que lin en algures


No mundo ten que haber de todo. Por tanto cada quen nace coa súa estrela que ha de levar polo camiño das ciencias, das letras, ..., ou da nugalla. Hai quen aprende moito, e hai quen non sabe aprender, como o caso dun home que non sabía contar, e cando lle preguntaban cuantos pitos tiña a súa pita, para dicir que eran cinco, dicía: "ten dúas veces dous e despois un".

Tamén hai xente que quere conseguir tanto, que non consigue nada.


O Venancio era dos que se contentaban con pouco. Un día quixo sacar os pés das alforxas e marchou a Francia na procura de traballo, pero como a maiores de ser pouco lido era un fervellasverzas non botou sequera seis meses en Francia (enfermou de saudade e só resistiu o tempo xusto para gañar para a viaxe de volta). A min gustábame moito falar con el, para que me contase cousas da emigración, do que pouco el sabía, pois naqueles seis meses estivo morando nun alpendre onde só había xente española.


- E que tal te entendías cos franchutes? -preguntaba eu.


- O francés é moi fácil -respondeu o Venancio- O pan chámase "pen" o viño "ven", os ganchos "cousas tortas" e o resto coma nós.


- E que difícil o poñen nos libros! -dixen eu.


Non era a primeira vez que me atopaba coa xente que ten moita facilidade para aprender idiomas.

Un día, un amigo contoume unha anécdota cun portugués que estaba empregado de camareiro nun hotel onde se hospedaba, e preguntoulle:


- O señor, que desexa? -Continuaron a falar na súa linguaxe. Resultou ser do Algarve e pensou que el era do Porto.


-Que tal se leva cos españois -preguntou o meu amigo


-Muito ben, mais teño a dicirlle que estes españois son moi burros, xa levo aquí seis meses, e aínda non aprenderon a falar en portugués comigo.


-E voce que tal fala español?


-O español é muito fácil: o "presunto" chámase "gamón" e os "carneiros" son "ovegas".


-Outro Venancio! -pensei eu cando mo contou o meu amigo.

Hai xente que ten moita facilidade para aprender linguas pero se non queren ser coma o Venancio e o portugués deberían de respectar as súas normas.




Versión en castelán

En este mundo tiene que haber de todo. Por tanto cada cual nace con su estrella que ha de llevar por el camino de las ciencias, de las letras, ..., o de la pereza. Hay quien aprende mucho, y hay quien no sabe aprender, como el caso de un hombre que no sabía contar, y cuando le preguntaban cuantos pollos tenía su gallina, para decir que eran cinco, decía: "tiene dos veces dos y después uno".

También hay gente que quiere conseguir tanto, que no consigue nada.

Venancio era de los que se contentaban con poco. Un día quiso sacar los pies de las alforjas y marchó a Francia en busca de trabajo, pero como además de ser poco leído era un culo de mal asiento, no estuvo siquiera seis meses en Francia (enfermó de morriña y sólo resistió el tiempo justo para ganar para el viaje de vuelta). A mí me gustaba mucho hablar con él, para que me contara cosas de la emigración, de la cual poco él sabía, pues en aquellos seis meses estuvo viviendo en un cobertizo donde sólo había gente española.

- Y que tal te entendías con los franchutes? -preguntaba yo.

- El francés es muy fácil -respondió Venancio- El pan se llama "pen" el vino "ven", los ganchos "cosas torcidas" y el resto como nosotros.

- Y que difícil lo ponen en los libros! -dije yo.

No era la primera vez que me encontraba con la gente que tiene mucha facilidad para aprender idiomas.

Un día, un amigo me contó una anécdota con un portugués que estaba empleado de camarero en el hotel donde se hospedaba, y le preguntó:


- El señor, que desea? -Continuaron hablando en su lenguaje. Resultó ser del Algarve y pensó que él era de Oporto.


-Que tal se lleva con los españoles -preguntó mi amigo

-Muy bien, pero tengo que decirle que estos españoles son muy burros, ya llevo aquí seis meses, y aun no aprendieron a hablar en portugués conmigo.

-Y usted que tal habla español?

-El español es muy fácil: el "presunto" se llama "gamón" y los "carneiros" son "ovegas".

-Otro Venancio! - pensé yo cuando me lo contó mi amigo.

Hay gente que tiene mucha facilidad para aprender lenguas pero también debería respetar sus normas.



jueves, 8 de marzo de 2012

Por que non hai un día adicado aos homes?



Maternidade, Rafael Zabaleta. Museo de Arte Moderno. Barcelona



Como se explica a contradición de que as desigualdades persistan no século XXI, e con todo cada vez se vexan menos?.


A función social da imaxe da muller emprendedora e triunfante que difunden os medios de comunicación, é a de ocultar o bosque detrás da árbore.

Fronte á imaxe da muller triunfadora de superwoman, que se difunde actualmente, ocúltase a realidade de moitas mulleres mergulladas en traballos menos valorados cós dos homes ou desvalorizados por completo, como é o "non traballo" das amas da casa".



Versión en castelán



¿Cómo se explica la contradicción de que las desigualdades persistan en el siglo XXI, y sin embargo cada vez se las vea menos?.

La función social de la imagen de la mujer emprendedora y triunfante que difunden los medios de comunicación, es la de ocultar el bosque detrás del árbol.

Frente a la imagen de la mujer triunfadora de superwoman, que se difunde actualmente se oculta la realidad de muchas mujeres sumergidas en trabajos menos valorados que los de los hombres o desvalorizados por completo, como es el "no trabajo" de las amas de casa".