viernes, 27 de agosto de 2010

Aínda /todavía




Non o creo aínda
No lo creo todavía


estás a chegar ao meu lado
estás llegando a mi lado

e a noite é unha manchea

y la noche es un puñado

de estrelas e de alegría

de estrellas y de alegría

palpo gusto escoito e vexo

palpo gusto escucho y veo

o teu rostro o teu paso longo
tu rostro tu paso largo

as túas mans e con todo

tus manos y sin embargo

aínda
non o creo

todavía no lo creo

o teu regreso ten tanto

tu regreso tiene tanto

que ver contigo e comigo
que ver contigo y conmigo

que por cábala o digo

que por cábala lo digo


e polas dúbidas cántoo

y por las dudas lo canto

ninguén nunca te substitúe

nadie nunca te reemplaza

e as cousas máis triviais
y las cosas más triviales

vólvense fundamentais
se vuelven fundamentales

porque estás a chegar a casa

porque estás llegando a casa

con todo aínda
sin embargo todavía

dubido desta boa sorte
dudo de esta buena suerte

porque o ceo de terte

porque el cielo de tenerte

paréceme fantasía
me parece fantasía

pero vés e é seguro

pero venís y es seguro

e vés coa túa mirada
y venís con tu mirada

e por iso a túa chegada
y por eso tu llegada

fai máxico o futuro
hace mágico el futuro

e aínda que non sempre entendín
y aunque no siempre he entendido

as miñas culpas e os meus fracasos
mis culpas y mis fracasos

en cambio sei que nos teus brazos
en cambio sé que en tus brazos

o mundo ten sentido
el mundo tiene sentido

e se bico a ousadía
y si beso la osadía


e o misterio dos teus beizos
y el misterio de tus labios

non haberá dúbidas nin resabios
no habrá dudas ni resabios

querereite máis
te querré más

aínda.
todavía.

Mario Benedetti