jueves, 7 de julio de 2011

Era un gato metido nun testo...





Hai uns días puxen unhas fotos de Isadora co seu fillo nunha actitude moi cariñosa, aos poucos días, Isadora decidiu que o seu fillo xa tiña idade para vivir a súa propia vida e apartouno do seu lado, cada vez que el intentaba estar xunto a ela, o único que recibía, nun principio, era un... "miiiiiiia...uuuu!" (vaite xa... non molestes), pero como el seguía a insistir, entón a nai decidiu apartalo dunha vez por todas, cada vez que o vía preto dela, púñase en actitude de atacar.

Pobre Dexter!, non comprendía porque a súa nai xa non quería darlle de mamar e xogar con el, e non só iso, senón que tamén lle comía a comida especial para bebés, porque ela decidiu que sabía mellor ca dela.

Despois de varios días, agora Dexter xa aprendeu a vivir só, xa é un gato independente, e aprendeu a defender a súa comida, aínda que de vez en cando hai que axudalo, porque a súa nai non lle ten medo, pero él inténtao.

É un gato escalador, gústalle moito rubir ás árbores e aos tellados, tamén lle gusta xogar co teclado do ordenador e á hora da sesta decidiu que ía facela nun testo baleiro, dende hai uns días, sobre a tres e media da tarde, métese no testo e dorme unha hora ou dúas. A foto fíxenlla cando esta a espertarse.



Versión en castelán


Hace unos días puse unas
fotos de Isadora con su hijo en una actitud muy cariñosa, a los pocos días, decidió que su hijo ya tenía edad para vivir su propia vida y lo apartó de su lado, cada vez que él intentaba estar junto a ella, lo único que recibía, en un principio, era un "¡miiiiiia...uuuuu!" (vete ya... no molestes), pero como él seguía insistiendo, entonces la madre decidió apartarlo de una vez por todas, cada vez que se acercaba, se ponía en actitud de atacar.

¡Pobre Dexter!, no comprendía porque su madre ya no quería darle de mamar y jugar con él, y no sólo eso, sino que también le comía la comida especial para bebés, porque decidió que sabía mejor que la de ella.


Después de varios días, ahora, ya sabe vivir sólo, es un gato independiente, aprendió a defender su comida, aunque de vez en cuando hay que ayudarlo, porque su madre no le tiene miedo, pero él lo intenta.


Es un gato escalador, le encanta subir por los árboles y los tejados, también le gusta jugar con el teclado del ordenador y a la hora de la siesta, decidió que la iba a hacer en un tiesto vacío, desde hace unos días, sobre las tres y media de la tarde, se mete en el tiesto y duerme una hora o dos. La foto se la hice cuando estaba despertándose.

miércoles, 6 de julio de 2011

Herba / Hierba (Concurso Paradela, Xullo 2011)



Versión en galego


«O mundo é un carro de herba, do cal cada un toma o que pode».


As gadañas e as fouces quedaron atrás,

os mestres pintores xa non se poderían inspirar,

naquelas mulleres dobradas baixo a calor estival.



Lembro cando era rapaza, todos iamos segar,

os adultos coas gadañas,

os rapaces coas forcadas a desengavelar

para ao día seguinte de novo engavelar,


a herba no carro á palleira ía parar.


A vida é un prado onde sempre hai herbas que cortar!

así percorremos os camiños que imos deixando atrás,

hai que empacalas todas, pero sen mesturar,

as pacas das boas herbas debémolas conservar,

na palleira ben secas, para no inverno usar.

As malas herbas deixalas podrecer ou pódense queimar

e servirán para o campo estercar.

Hai prados que xa non teñen herba boa que cortar

as malas son máis fortes e invadiron o lugar.



Versión en castellano


«El mundo es un carro de hierba, del cual cada uno toma lo que puede».


Las guadañas y las hoces quedaron atrás,

los maestros pintores ya no se podrán inspirar,

en aquellas mujeres dobladas bajo el calor estival.

Recuerdo cuando era niña, íbamos todos a segar,

los adultos con las guadañas,

los niños con la horca a desengavillar,

para al día siguiente de nuevo engavillar,

la hierba en la carreta al pajar iba a parar.

La vida es un prado, donde siempre hay hierbas que cortar!

así recorremos los caminos que vamos dejando atrás,

hay que empacarlas todas, pero sin mezclar,

las pacas de las buenas hierbas las debemos conservar,

en el pajar bien secas, para en invierno usar.

Las malas hierbas
dejarlas pudrir o se pueden quemar

y servirán para el campo abonar.

Hay prados que ya no tienen hierbas buenas que cortar

las malas son más fuertes e invadieron el lugar.