miércoles, 26 de mayo de 2010

Xa chegaron as cereixas







"Quen a boa árbore se achega, ben acobexa".


A súa orixe etimolóxica, aínda que hai varias teorías, unha das máis aceptadas, afirma que os gregos relacionándoa co seu lugar de orixe chamaban a esta froita "kerasos".

Os romanos denominárona "cerasus" de onde procedería o vocábulo actual, cereixa.

Herodoto menciona esta froita ao relatar como vivían uns habitantes de Scythia. Dicía: "A árbore do cal obteñen a súa comida chámase árbore póntica. Ten o tamaño dunha figueira e produce froitos grandes como unha faba que teñen un óso dentro. Cando esta froita está madura, esprémena cunha tea e producen un mollo negro e denso. Eles chupan o seu mollo ou o mesturan con leite e bébeno..."

Plinio di que a cerdeira provén da antiga colonia grega Kerasos de situada na costa do mar Negro. As cereixas constituían un cultivo local moi importante.

Lúculo,xeneral romano, que dirixía as lexións na guerra contra Mitrídates descubriunas e levounas a Roma, facéndoas moi populares en todo o Imperio.

Na mitoloxía romana vinculábase a Venus, deusa do amor.

A relación desta froita co amor existe en moitas culturas centroeuropeas, onde está arraigado o costume de presaxiar o futuro das mozas, mediante os ósos das cereixas recentemente comidas. As mozas pregúntanse cando contraerán matrimonio. Van collendo un óso tras outro a medida que contestan "este ano, o ano próximo, algunha vez, nunca". O último elixido é a resposta. Existe tamén a tradición de que os noivos beban unha infusión de flores de cerdeira para que lles traia boa sorte no futuro.

Noutras ocasións esta árbore relacionouse co escuro, o oculto e máxico. Os feiticeiros e bruxas da Idade Media utilizaban unha póla de cerdeira para realizar os seus sortilexios.

En Xapón, a cerdeira é cultivada como planta de xardinaría sendo admirada pola beleza das súas flores. No país nipón celébrase anualmente a festa da contemplación das cerdeiras en flor, que eles denominan Hanami.

Dúas adiviñas o que acerte pode vir ás cereixas

Un home subiu a unha cerdeira

onde cereixas había.


El, cereixas non tomou;


el, cereixas non deixou:


Cantas cereixas había?





É un froito delicioso


aínda que non é o máis carnoso.


A súa pel é vermella e brillante




->Versión en castelán


Quien a buen árbol se arrima buena sombra le cobija


Su origen etimológico, aunque hay varias teorías, una de las más aceptadas, afirma que los griegos relacionándola con su lugar de origen, llamaban a esta fruta "kerasos". Los romanos la denominaron "cerasus" de donde procedería el vocablo actual, cereza.

Herodoto menciona esta fruta al relatar como vivían unos habitantes de Scythia. Decía: "El árbol del cual obtienen su comida se llama árbol póntico. Tiene el tamaño de una higuera y produce frutos grandes como un haba y tienen un hueso dentro. Cuando esta fruta está madura, la exprimen con una tela y producen un jugo negro y denso. Ellos chupan su jugo o lo mezclan con leche y lo beben..."

Plinio dice que el cerezo proveen de la antigua colonia griega de Kerasos, situada en la costa del mar Negro. Las cerezas constituían un cultivo local muy importante.
Lúculo, general romano, que dirigía las legiones en la guerra contra Mitrídates, las descubrió y las llevó a Roma, haciéndolas muy populares en todo el Imperio.

En la mitología romana se vinculaban a Venus, diosa del amor.
La relación de esta fruta con el amor existe en muchas culturas centro - europeas, donde está arraigada la costumbre de presagiar el futuro de las chicas, mediante los huesos de las cerezas recién comidas. Las jóvenes se preguntan cuándo contraerán matrimonio. Van cogiendo un hueso tras otro a medida que contestan "este año, el año próximo, alguna vez, nunca". El último elegido será la respuesta.
Existe también la tradición de que los novios beban una infusión de flores de cerezo para que les traiga buena suerte en el futuro. En otras ocasiones este árbol se relacionó con el oscuro, lo oculto y mágico. Los hechiceros y brujas de la Edad Media utilizaban una rama de cerezo para realizar sus sortilegios.
En Japón, el cerezo es cultivado como planta de jardinería siendo admirado por la belleza de sus flores. En este país se celebra anualmente la fiesta de la contemplación de los cerezos en flor, que ellos denominan Hanami.

Dos adivinanzas, al que acierte puede venir a las cerezas



Un hombre subió a un cerezo

donde cerezas había.

Él, cerezas no tomó;

él, cerezas no dejó:

¿Cuántas cerezas había?


Es un fruto delicioso,


aunque no es el más carnoso.


Su piel es roja y brillante.

lunes, 24 de mayo de 2010

Nigella damascena






Barbas de vello (Arañuela, Cabellos de Venus)


A primeira margarida do xardín

Estaba a preparar unha nova páxina e de novo publicouse soíña, cando me dei conta xa non había remedio. Non sei o que está a pasar.