A mente porcallenta dun cura

imaxe tomada da internet na dirección:http://pichicola.com/wp-content/uploads/2008/04/cura1.gif

Hai moitos anos, aló polos anos sesenta do século pasado, unha nena dunha pequena aldea da Galiza interior, ía facer a Primeira Comuñón. Que día!. Agasallos, festa, invitados, un vestido branco, longo ata os pés, un zapatos novos, aínda que mancasen un pouco...
A meniña non vía chegar o gran día, ía á "catequeses" todos os días, o cura daba as clases de catecismo despois da novena ao Santo Patrón da aldea. O día antes da festa tocaba confesión, era a primeira vez, e aínda que xa practicara as cousas que había que dicir ao chegar a casiña aquela que había na igrexa, os nervios eran moitos e non se acordaba de nada.

-Boas tardes -díxolle a meniña ao cura.

-Vamos a ver, mira que eres burra, en primer lugar no se habla en gallego, hay que hablar en la lengua que manda la Santa, Madre, Iglesia; y en la confesión se dice "Ave María Purísima"-dixo o cura.

-Ave María Purísima.

- Dime los pecados que cometiste -dixo o cura

- Pois eu onte non comín o caldo, porque era de grelos e non me gustan, un día non fixen os deberes porque era unha conta de sumar e non sabía, outro día cando estaba no monte coas vacas, a Lucera foi para o prado da Carme e a miña nai rifoume...

- Bueno, bueno ya veo que no eres muy buena y encima sigues hablando en la lengua de los paletos, así nunca llegaras a nada, solo te queda ir al monte con las vacas, bueno como toda tu familia. Y, ¿has hecho cosas feas con los niños?

-Iso fágoo todos os días, co Miguel, co Xavier, coa Isabel, coa Gloria...

- ¿Cómo? ¿pero vosotros que haceis orgías o qué?

- Non iso de or... non facemos, pero imos coller uvas a viña do señor Xosé e do Antonio e tamén lle collemos as peras e as mazás que ten na horta o señor Rosendo.

- Niña pareces tonta, no te he preguntado por esas trastadas. ¿Tú cuando vas al monte con las vacas sola, no juegas con ningún niño a los papás y mamás?.

- Os nenos non queren xogar a iso, ese xogo é de nenas. Xogamos na casa da Isabel porque ten moitas potas para facer as comidas.

- Vas a rezar un rosario, por lo menos, para que Dios te perdone esa rebeldía que llevas en el cuerpo, así nunca serás una mujer de bien.

Aquela noite a meniña non puido durmir, o cura dixéralle que era mala, e que sería mala. Xogar as casiñas era pecado e a ela era o que máis lle gustaba.
O día da Primeira Comuñón cando estaba alí, diante do altar, miraba para o Crucifixo e só pensaba que en calquera momento soltaríase un dos brazos da cruz para sinalala e dicirlle a todos o mala que era.

Isto é unha historia real, o cura xa morreu e a meniña agora é avoa, aínda que tardou en darse de conta que era aquilo de "hacer cosas feas con los niños" (descubriuno na puberdade),non era tan burra como dicía o cura, rebelde, rebelde xa foi máis do que é, teimuda si que é, por iso sigue a falar a lingua que mamou.