O Pexegueiro ou melocotoeiro

Así de fermosos están os meus pexegueiros

Etimoloxía: pexego (latín: persicu(m)).

O pexegueiro é unha pequena árbore froiteira caducifolia, con polas que, normalmente, nacen moi preto do chan, por mor das podas que se lle fan ao longo do seu crecemento.

As follas do pexegueiro, aínda que varían un pouco dunha variedade a outra, adoitan ser simples e de forma lanceolada, de cor verde brillante, cunha punta bastante fina e alargada e a marxe finamente aserrado.

Ao comezo de primavera florecen ofrecendo unhas fermosas flores de cor rosáceo, que pode chegar a vermello. Aparecen solitarias ou en parellas, e bastante pegadas aos talos, pero sempre en gran cantidade, o que lle dá un aspecto espectacular.

O froito desta árbore, o apreciado pexego, que varia na súa cor (desde amarelo a vermello-granate) e no seu tamaño e no seu sabor (normalmente doce pero con matices) segundo a variedade. Este posúe un óso duro e rugoso que contén unha améndoa amarga no seu interior.

Orixinariamente críase que proviña de Persia (de aí o nome) pero actualmente considérase orixinario de China, sendo logo introducido en Persia e desde aí á rexión mediterránea a través da Ruta da Seda.

É a árbore dos inmortais, e o pexego a froita da inmortalidade na mitoloxía e a tradición chinesa e forma parte central de practicas relixiosas e máxicas. O pexego protexe do trono, cunha vara de pexegueiro practícanse exorcismos, unha pequena forquita de melocotoeiro é utilizada polos agoireiros para debuxar os caracteres que forman oráculos. Por ano novo os chineses colocan pequenas figuras de melocotoeiro encima das portas por asustar os malos espíritos e as influencias malignas.

Está tamén asociado ao matrimonio e en Xapón cada ano as festas da flor do pexegueiro /melocotoeiro (símbolo tamén da primavera), denominada Momo, concédenlle unha noción de fidelidade e pureza. Shao-lao, o deus da lonxevidade, preséntase cun pexego na man. Numerosos mitos taoístas chineses consideran o zume do pexego a base do elixir da vida.