Estas fotos están feitas nestes últimos días, son do meu xardín e son para todos os que seguen este blog e teñen a paciencia de ler o que escribo.
Un home que todo lle parecía ben nesta vida e que non se apuraba por nada nin no apuro máis grande, puxo un letreiro na súa porta que dicía: Xan sen Coidados
Un día pasou por alí o rei paseando, viu o letreiro e preguntoulle aos acompañantes quen era aquel home. Respondéronlle que era un fulano ao que non lle metía apuro ningunha cousa deste mundo nin do outro.
-Home! -dixo o rei- Conque eu, que son o rei, teño coidados e máis coidados... Chamade por el, que xa eu lle buscarei coidados.
Chamaron por Xan sen Coidados e díxolle o rei:
-Xan como non tes coidados vouchos buscar eu: dentro de tres días hasme dicir canto pesa a lúa, cantas xornadas hai de aquí ao ceo e canto vale a miña persoa.
Entón si que lle entraron coidados ao Xan sen Coidados!. Por moitas voltas que lles daba ás preguntas que lle fixera o rei, non atopaba que responder.
Paseando un día polo monte encontrou un pastor que lle preguntou por que andaba tan caviloso, el que era sempre tan algareiro. Contoulle o caso e o pastor respondeu:
-Por pouca cousa te apuras, home!. As respostas son estas:a lúa ten catro cuarteiróns, logo pesa unha libra. De aquí ao ceo hai unha xornada, pois como non hai tabernas no camiño non hai onde parar. O rei non vale máis ca vintenove moedas, pois Cristo valeu trinta, digo eu que algo menos valerá o rei.
Foise Xan sen Coidados coas respostas ao rei, que se admirou de tanto saber e levou ao pastor e ao Xan sen Coidados para onda el.
Un home que todo lle parecía ben nesta vida e que non se apuraba por nada nin no apuro máis grande, puxo un letreiro na súa porta que dicía: Xan sen Coidados
Un día pasou por alí o rei paseando, viu o letreiro e preguntoulle aos acompañantes quen era aquel home. Respondéronlle que era un fulano ao que non lle metía apuro ningunha cousa deste mundo nin do outro.
-Home! -dixo o rei- Conque eu, que son o rei, teño coidados e máis coidados... Chamade por el, que xa eu lle buscarei coidados.
Chamaron por Xan sen Coidados e díxolle o rei:
-Xan como non tes coidados vouchos buscar eu: dentro de tres días hasme dicir canto pesa a lúa, cantas xornadas hai de aquí ao ceo e canto vale a miña persoa.
Entón si que lle entraron coidados ao Xan sen Coidados!. Por moitas voltas que lles daba ás preguntas que lle fixera o rei, non atopaba que responder.
Paseando un día polo monte encontrou un pastor que lle preguntou por que andaba tan caviloso, el que era sempre tan algareiro. Contoulle o caso e o pastor respondeu:
-Por pouca cousa te apuras, home!. As respostas son estas:a lúa ten catro cuarteiróns, logo pesa unha libra. De aquí ao ceo hai unha xornada, pois como non hai tabernas no camiño non hai onde parar. O rei non vale máis ca vintenove moedas, pois Cristo valeu trinta, digo eu que algo menos valerá o rei.
Foise Xan sen Coidados coas respostas ao rei, que se admirou de tanto saber e levou ao pastor e ao Xan sen Coidados para onda el.
Antoloxía do conto popular galego, de Henrique Harguindey e Maruxa Barrio. Ed. Galaxia
8 comentarios:
Una linda historia, por cierto generaLmente nos preocupamos por poca cosa, y me incluyo.
Tus flores preciosas, si parece que hasta se pueden oler.
biquiños
Graciñas polas flores e por compartir esa pequena historia.biquiños
Gracias por las flores. Preciosas. Y qué decir de esa historia, bello y sabio cuento.
Bicos
Salud y República
Tamén eu agradezo as frores. O pastor tiña que ser sabio á forza: estar moito tempo rodeado de ovellas, da moito que pensar.
Amiga Dilaida,
Bonita historia la que nos explicas. Para ser un sabio no hace falta ir a la Universidad. En el pueblo llano, entre los pastores y los que están en contacto con la Naturaleza, encontramos auténticos sabios.
Me quedo con la rosa roja, que es la que más me gusta.
Un beso,
Antonio
La historia la he entendido..así así...pero tu jardín debe ser precioso con esas bonitas flores que nos regalas :) GRACIAS!!
un bico :D
Grazas a todos por deixar comentario.
Ayer pasé y recogí esas flores,la roja luce de maravilla en el fondo de escritorio,ahora voy algo ocupada y he de ir tranquila para leer lo que escribes,que no es cualquier cosa.Besos
Publicar un comentario