jueves, 7 de julio de 2011

Era un gato metido nun testo...





Hai uns días puxen unhas fotos de Isadora co seu fillo nunha actitude moi cariñosa, aos poucos días, Isadora decidiu que o seu fillo xa tiña idade para vivir a súa propia vida e apartouno do seu lado, cada vez que el intentaba estar xunto a ela, o único que recibía, nun principio, era un... "miiiiiiia...uuuu!" (vaite xa... non molestes), pero como el seguía a insistir, entón a nai decidiu apartalo dunha vez por todas, cada vez que o vía preto dela, púñase en actitude de atacar.

Pobre Dexter!, non comprendía porque a súa nai xa non quería darlle de mamar e xogar con el, e non só iso, senón que tamén lle comía a comida especial para bebés, porque ela decidiu que sabía mellor ca dela.

Despois de varios días, agora Dexter xa aprendeu a vivir só, xa é un gato independente, e aprendeu a defender a súa comida, aínda que de vez en cando hai que axudalo, porque a súa nai non lle ten medo, pero él inténtao.

É un gato escalador, gústalle moito rubir ás árbores e aos tellados, tamén lle gusta xogar co teclado do ordenador e á hora da sesta decidiu que ía facela nun testo baleiro, dende hai uns días, sobre a tres e media da tarde, métese no testo e dorme unha hora ou dúas. A foto fíxenlla cando esta a espertarse.



Versión en castelán


Hace unos días puse unas
fotos de Isadora con su hijo en una actitud muy cariñosa, a los pocos días, decidió que su hijo ya tenía edad para vivir su propia vida y lo apartó de su lado, cada vez que él intentaba estar junto a ella, lo único que recibía, en un principio, era un "¡miiiiiia...uuuuu!" (vete ya... no molestes), pero como él seguía insistiendo, entonces la madre decidió apartarlo de una vez por todas, cada vez que se acercaba, se ponía en actitud de atacar.

¡Pobre Dexter!, no comprendía porque su madre ya no quería darle de mamar y jugar con él, y no sólo eso, sino que también le comía la comida especial para bebés, porque decidió que sabía mejor que la de ella.


Después de varios días, ahora, ya sabe vivir sólo, es un gato independiente, aprendió a defender su comida, aunque de vez en cuando hay que ayudarlo, porque su madre no le tiene miedo, pero él lo intenta.


Es un gato escalador, le encanta subir por los árboles y los tejados, también le gusta jugar con el teclado del ordenador y a la hora de la siesta, decidió que la iba a hacer en un tiesto vacío, desde hace unos días, sobre las tres y media de la tarde, se mete en el tiesto y duerme una hora o dos. La foto se la hice cuando estaba despertándose.

16 comentarios:

RGAlmazán dijo...

Precioso. Cuídalo. Bicos

Salud y República

emejota dijo...

Ahhhh que ricura, pordio. Beso.

MAMÉ VALDÉS dijo...

Los gatos cuando pequeños son muy divertidos y graciosos, ya que son traviesos e inquietos, y está claro que Dexter tiene todas esas cualidades, un gatuno saludo para todos....

mariajesusparadela dijo...

Vino o outro día: é bonitísimo.

Paz Zeltia dijo...

é moi tenriña a foto do gato. a min os gatos parécenme uns animais preciosos [non me gustan moito para convivir con eles nun piso, polo menos a miña non sempre sabe convivir]

pero dame para reflexionar na nosa excesiva protección cos nosos fillos. Non lle facemos nada bo; pero eu vou necesitar terapia para poder cambiar de actitude...
unha cousa é o que me di a cabeza e outra o que son capaz de facer.

Juan Carlos dijo...

¡Qué salado! En proceso de hacerse mayor, como los hijos ¡ay!
Salu2

José Vte. dijo...

Nosotros tuvimos durante 14 años un gato, siamés, era una preciosidad, llegó siendo un cachorro, de modo temporal, hasta que le encontráramos alojamiento definitivo. Como era inevitable, se quedó despues de robarnos el corazón.

Un abrazo

Concha L. F. dijo...

Así con as cousas da vida gatuna. En canto poden andar por libre, as nais botan ás crías. Pero este vese que é un gatiño moi ocorrente. A flor máis fermosa do xardín!

Anónimo dijo...

Es precioso...y dentro del tiesto has hecho una foto muy oportuna.

matrioska_verde dijo...

é un gato fermoso e moi orixinal, tan orixinal como a foto... encantoume.

¡que nai tan pouco agarimosa, vaia! pero a natureza é sabia.

biquiños,

m.eugènia creus-piqué dijo...

Bonito gatito, como todos los animales, paso a dejarte un abrazo grande.

Isabel Martínez Barquero dijo...

Es preciosos el gatito, Dilaida.
Cuídalo y defiéndelo de la terrible Isadora, una gata brava sin duda, y descastada, jajaja.
Bicos.

P.S.- La foto es una hermosura. ¡Qué ternura despierta!

Isabel Barceló Chico dijo...

Precioso el gato y preciosa la historia. A veces las madres nos excedemos dando protección a los hijos y con eso poco los ayudamos. Besitos, querida amiga.

Maripaz dijo...

Que monada!! y no ha tenido mas remedio que independizarse, jejeje
La foto preciosa!!
Bicos

Eastriver dijo...

Dilaida, me has hecho reír y pensar con esta entrada. Por un lado, no me puedo creer que la foto sea tuya. Parece una foto de esas que circulan, que nadie sabe quién la hizo, pero que la circunstancia curiosa y la claridad dan por supuesto que las hizo un profesional... Y por otro lado está esa dicotomía entre qué sabios los animales, que enseñan a sus crías a sobrevivir, desligando afectos, porque a menudo los afectos nos adormecen... Pero por otro lado, qué suerte ser humano y que la madre sea siempre la madre y las abuelas siempre las abuelas... y los amigos siempre los amigos. Bicos

ARO dijo...

Lindo gatito. Protégelo de la madre.